ზოგჯერ
ისე აეწყობა, მგონია რომ ადამიანები ერთმანეთთან საუბრისთვის არ გაჩენილან,
სხეული ისე ეშვება სიტყვების ძალას კარგავ და უცნაურია განცდა, რომელიც სიმშვიდის
სიძლიერეს შემოაქვს შენში.
ეს
არ არის პროტესტი საკუთარ თავთან, არც იმის შეგრძნება რომ დინებას მიყვე, არც გაუცხოება,
ეს არის რაღაც ახლისთვის დაწყებისთვის მომზადება, რასაც შენი აქამდე არარეალიზებული
ენერგიის წყალობით შექმნი.
ეს
არ არის დეპრესია, არც შინაგანი სამყაროს გამოფიტვა, შენ ადამიანი ხარ და განახლება
გჭირდება. შენ არ გყოფნის ის ქიმიური პროცესები რაც შენ ორგანიზმში მიმდინარეობს, შენ
არ ხარ მანქანა, არც რობოტი, და არც სხვისი დაპროგრამებული არსება გინდა იყო.
Комментариев нет:
Отправить комментарий