четверг, 4 февраля 2010 г.

INDEFINITE'S article #3

მე სიტყვას გეტყვი, სიტყვა შენ გეტყვის...რომ.....

უსამართლობის გაკვეთილებს ვესწრებოდი, მაგრამ შენ მე ვერ გასწავლი უსამართლობას, იმიტომ რომ ვერ ავითვისე, გაკვეთილი ვერ მოვამზადე....

მე ერთი პროცენტითაც არ ვუჩივი სმენასა და მხედველობას... თუმცა ხანდახან ორივეს ნაკლულობას ხან მაგრძნობინებნ რომ უნდა მაკლდეს ხან მე თვითონ ვგრძნობ.. იმიტომ რომ ასე უფრო საჭიროა სინდისმა რომ არ მომთხოვოს მერე...

მზის ჩასვლას შენთან ერთად თუ ვუყურე როდესმე და შემდეგ სხვასთან ერთად მომიწევს, უხერხულობა ისე შემომიტევს რომ მთავრ სანახაობას ვეღარ დავინახავ...

მე არასდროს არ მინდა გკითხო რომ მითხარი რა გავაკეთო რომ შენ გაგახარო, იმიტომ რომ თუ ამას გკითხავ ვიცი უნდა უნდა გაწყენინო იმით, რომ არ ვიცი რამ შეიძლება შენ სიხარული მოგანიჭოს...

მე ყველა როლი შემიძლია ვითამაშო, მაგრამ საკუთარი თავი რომელი ნიღბით და როლით მოვატყუო ?
ამიტომ ვერ ვთამაშობ. ამიტომაც არ ვთამაშობ...

თუ პასუხს არ დაველოდები რატომ უნდა გკითხო როგორ ხარ?

ყველაფერს ორი მხარე რატომ აქვს? წვიმასაც კი.........სტიქიურად რომანტიკული და ხანდახან საშინელი სტიქიური......

რა დროა მაშინ რატომ ვიკითხავთ, როდესაც გვშია???

მო-ნადირეები ჩიტებს რატომ კლავენ? ჩიტები ხომ ნადირები არ არიან!

ეს სიტყვა შენ ეხლა რომ ზოგადია როდის გახდება ჩემთვის ყველაზე სასიამოვნო კონკრეტული რომ ყველადღე ისე ვიცხოვრო რომ დაგანახო რომ მეორე შენ შენთვის დაიბადა !