ბედნიერი ვარ რომ არ ვნანობ და მსიამოვნებს ამაზე ფიქრი...
აბა მეტი რას უნდა ნიშნავდეს ბედნიერება თუ არა სასიამოვნო დეტალების ერთობლიობას... ვყავარ ზუსტად ისეთი როგორიც ვარ და არ ვფიქრობ, არ ვამოწმებ აზრებს და ქცევებს, არ ვუფიქრდები სიტყვებს როგორ უნდა ველაპარაკო, ყოველგვარი თავის მოწონებისგან თავისუფალი ვარ...
მასთან საკუთარ თავთან რომ ვარ იმაზე მეტად თავისუფალი რომ ვარ ეს მსიამოვნებს... რომ არ ვმალავ მეს და იმას რომ არ ვუმალავ სინამდვილეში ზოგჯერ როგორიც არ მომწონს საკუთარი თავი...
ისეთი რომ არის სხვას რომ ვერ აღაფრთოვანებს შემდეგ შეძენილი ღირებულებებით და მე რომ ვგრძნობ რომ ზუსტად ადამიანთან რომ მაქვს ურთიერთობა. სხვა რაღაცებით რომ არ ვაფასებ და მხოლოდ ადამიანი მიყვარს... სხვაგან არსად გაგონილით და წაკითხულით რომ არ არის ასეთი და თავისთავად რომ ასეთია.
ისიც მსიამოვნებს უმცირესობაში რომ ვარ... მე რომ ვიცი იმ უმცირესობაში! და მე რომ არ ვგავარ იმ სხვებს ადამიანების სხვადასხვა კუთხით დაყოფა რომ უყვართ... ამ კუთხეზე ხაზის გასმა რომ უყვართ...
დიდი ხანი ხომ არ არის გასული მას შემდეგ რაც გავიგე კოსმოსიდან სახელმწიფოების საზღვრები სულ არ მოსჩანსო.. იქედან ვერც ადამიანების წარმოშობას გაარკვევო...
მე ბევრი არ დამჭირვებია ამის გადასალახად... სხვებს ეს საკითხი მთელი ცხოვრება აწვალებთ..
ან ეს რა საკითხია ისეთი რომ ამის გამო ჩემს ფიქრებზე უარი მეთქვა...
ან ეს რა არის იმასთან როცა იცი რომ სულ მოგისმენს, ყველანაირს აგიტანს... არაფრით და არასდროს იქნება გამაღიზიანებელი... სულ ეყვარები ისე რომ არ ჩათვლის საჭიროდ დამატებითი საშუალებებით გამოხატოს, მე ხომ ვიცი როგორია, როგორ იღიმის, როგორ განიცდის, როგორ მიყურებს, ტკივილს როგორ ითმენს, როგორ არ იმჩნევს...ზრუნავს...
მსიამოვნებს რომ არავის ვადარებ, არ ვიტანჯები სხვებთან შედარების განცდებით. ის სხვა რომ არ გავს მას ეს მახარებს.
როგორი თბილია მაშინაც როცა მის ადგილზე ყინულივით და ხმაურით დავაბრუნებდი ყველა გაცემულ გრძნობას. როგორ ითმენს უიმედობას. როგორ ჯერავს იმისაც კი რაც არა აქვს, ვინც არ ყავს...
როგორ არა აქვს არცერთი აკრძალვა... როგორ ვეიმედები...
როგორ ერთად ვართ და მაინც ერთადყოფნაზე ვოცნებობთ... როგორ არ გადის ეს დღეები მის გარეშე და მაინც ის ვისაც შევხვდები კიდევ ერთხელ ამ სამყაროში თვითონ არის.
მაინც ვერ ვხსნი იმას თუ როგორ და რატომ ვარ დარწმუნებული, რომ ყველაფერის პატიება შეუძლია...
22.11.11
