რაღაც მანძილის განვითარება და დაფარვა მოძრაობა არაა.
მანძილი არსებობის მხოლოდ რომ სამსახურიდან სახლით შემოიფარგლება და რომ იდეები მხოლოდ ორ ლარიან ბლოკნოტში იწერება, რჩება და არავინ უბრუნდება.
> რომ> კიდევ ის კავშირია , ხანდახან ადამიანებთან კავშირზე მეტად რომ გაეგება და რომელთან ერადაც ვიცი რომ ხვალაც იმ გზის გავლა მიწევს რაც გუშინ, რომ ყოველ დილით გამახსენდება როგორ გავს ეს დილაც ზოგადად დილას, რომ ამ წლის გაზაფხულიც მხოლოდ სეზონის შეცვლა იყო და მეტი არაფერი.
ხვალ გავაკეთებ იმას, რაც დღეს ვერ გავაკეთე, ხვალ იმაზე ვიფიქრებ რაც >ხვალ< უნდა გამეკეთებინა და ვერ გავაკეთე და გადავდე... ხვალ ხეს დავრგავ, ინტენსიურად ვიხელმძღვანელებ იმ წიგნით ყველა დღე რომ ხვალ უნდა წამეკითხა აქამდე, ხვალ ავდგები დილის შვიდ საათზე რომ ყველაზე სუფტა ჰაერი შევისუნთქო,ხვალ დავესწრები წირვას, ხვალ ავიყვან მოძღვარს, ხვალ ვისწავლი აღსარების ჩაბარებას, ხვალ ყველას გავუცინებ, ყველას ვეტყვი გამარჯობას, ხვალ დავურეკავ დიდი ხნის მოუკითხავ ძველ ახლობელს. ხვალ ვისწავლი, ხვალ დავწერ იმ ადამიანებისთვის სასიკეთო პროექტს რომელთა უფლებების დაცვა და კეთილდღეობა სულ მაინტერესებს. ხვალიდან ლუდსაც დღე გამოშვებიტ დავლევ. ხვალიდან ჩუმად ვიქნები, ხვალ ყველაფერს ვიტყვი, ყველას გავცემ პასუხს, ხვალ ამ ცხოვრებას მოვერგები, ხვალიდან დავიწყებ ისეთი ცხოვრების მოწყობას ხვალემ რომ აგარ შემაშინოს. ხვალ ჩემში სიცივეს გავადნობ... და ყველა ადამიანს ვინც მიყვარს ყველაზე ტკბილი სიტყვბით გავუთამამდები.
და amaTganda amasobaSi ზუსტად ვიცი ხვალ ერთადერთს რასაც მოვახერხებ რომ გავაკეთო სარკეში ჩავიხედავ და მოხუცებულ მეს დავინახავ.
ხვალით სანამდე ვიცხოვრებ, ალბათ სანამ ხვალ იარსებებს, ალბათ სანამ მე ვიქნები... ხვალამდე
